Ülkenin dört bir yanında çeşitli iş kollarında işten çıkarmalar, ücretsiz izin dayatmaları, toplu işçi kıyımları yapılıyor. Kapitalistler fabrikaları kapatıyor, üretimi daha ucuz iş gücü buldukları Mısır, Fas vb. ülkelere taşıyor. Kimi fabrikalarda ise bazı bölümler kapatılıyor.
Krizden kazançlı çıkanlar kapitalistlerdir. Tuzu kuruların hesap bilançoları, elde ettikleri devasa kârları gösteriyor. Kriz kapitalistler için yeni fırsatların kapısını aralıyor. Kapitalistler, ekonomik kriz yokken işçilere “hepimiz aynı gemideyiz” demiyor, yine kölece çalıştırıyorlar. Kriz ortamında ise faturayı zaten açlık sınırının altında kalan ücretlerle çalışan işçilere ödetiyorlar. İşten atmalara karşı direnen işçilere ise AKP-MHP rejiminin kolluk kuvvetleri saldırıyor.
Ekonomik krizin faturasını işçi ve emekçilere ödetmek isteyen kapitalistler sömürü koşullarını yoğunlaştırırken, işçi kıyımında sınır tanımıyorlar, işsizliği büyütüyorlar. İş gücü maliyetini düşürmek için her gün daha fazla işçiyi işsizlik kuyusuna atıyorlar. İşsizler ordusu her geçen gün büyüyor.
İşsizlik silahını, işçileri kölelik koşullarında çalışmaya “razı” etmek için kullanıyorlar. Açlık ve yoksulluğu, ekonomik ve sosyal yıkımı derinleştiriyorlar. Kârlarını büyütmek, krizin ağır faturasını işçi sınıfının sırtına yıkmak isteyen kapitalistler düşük ücretle, daha az işçiyle, daha fazla üretim yapmak için her yola başvuruyorlar. Saray rejiminin açlık sınırının altına çektiği asgari ücreti “ortalama ücret” haline getirmesini yeterli bulmuyor, “bölgesel asgari ücret” uygulamasını talep ediyorlar.
Kriz nedeniyle işsizlik, yoksulluk, sefalet, enflasyon artıyor. Reel maaş ve ücretler eriyor. Gözlerini daha fazla kâr hırsı bürüyen sermaye kodamanları, mücadelenin de zayıf olmasını fırsat bilerek işçileri daha fazla sömürüyor, daha düşük ücretlerle daha çok çalıştırıyorlar. AKP-MHP iktidarıyla kol kola girerek krizin tüm yükünü işçi ve emekçilere yıkıyorlar.
Bu saldırısının en büyük ayaklarından biri de işten çıkarmalardır. Daha az işçi çalıştırmak, bunun için işçi çıkarmak kapitalizmin, kapitalistlerin olmazsa olmazlarından biridir. İşten çıkarma tehdidini kullanarak işçileri daha düşük ücretle çalışmaya da zorluyor.
AKP iktidarı ekonominin büyümesiyle övünüyor. Milli gelirin artışına dair rakamlar sıralıyor. Yaldızlı büyüme masalları, emekçilerin derinleşen yoksulluk ve sefaletini örtmeye yetmiyor. Büyüyen ekonomik ve sosyal yıkım gerçeğini her gün yaşayan işçi ve emekçiler “ekonomi büyüyor, milli gelir artıyor” yalanlarına inanmıyor. Zira sözü edilen “büyüme” tam da emekçilerin sefaletinin daha da derinleştirilmesi sayesinde mümkün oluyor. Birileri saraylarında sefahat sürsün, kapitalistler daha çok kâr etsin diye, milyonlar sefalete sürükleniyor. İşte AKP-MHP rejiminin “büyüme” diye pazarladığı şey budur.
***
Kapitalistler toplu işçi kıyımlarını kârlarını korumak ve büyütmek için yapıyorlar. Bir yandan işsizlik sopasını sallıyor, öte yandan ekonomik ve sosyal hakları tırpanlıyorlar. Güvencesiz çalışma koşullarını ağırlaştıran bir politika izliyorlar. Tüm bunları yapan kan emici kapitalistler Saray iktidarından tam destek alıyorlar.
Çalışma hakkı ve iş güvencesi her işçinin en doğal hakkıdır. Egemenler bu hakkı ortadan kaldırmak için savaş açtılar. O halde kapitalistlere ve onların hizmetkarı AKP-MHP iktidarına karşı örgütlü/meşru mücadeleyi yükseltmek de her işçinin temel görevlerinden biri olmalıdır. Zira işçiler mücadele etmediği sürece hem ekonomik krizin ağır yükü altında ezilir hem işten atılır hem de insan onuruna aykırı koşullara mahkum edilirler.
İşçi sınıfı işten atma saldırılarına karşı fabrikalarda ve işyerlerinde direnişe geçmeli, mücadeleyi büyütmelidir. İşçi ve emekçiler krizin faturasını ödemeyi reddetmeli, faturayı kapitalistlere ödetmek için mücadele etmeli, temel talepleri etrafında en geniş birliğini örmeli ve topyekun direnişi yükseltmelidir.
H. Yağmur
